نتیجه گیری اصلاح آخال و کنترل شکل سولفید
تکنیک‌های سنتی تولید آهن با توسعه‌ی فرآیندهای جدید که عمدتا با هدف کاهش هزینه‌ی سرمایه انجام می‌شوند، به چالش کشیده شده‌اند. Hismelt اخیرا اعلام کرد که یک کارخانه‌ی تجاری با ظرفیت 800 هزار تن در سال در Kwinana، استرالیای غربی می‌سازد. فرآیند موسسه‌ی آهن و فولاد آمریکا(AISI)، فرآیند ذوب تصفیه‌ی مستقیم سنگ آهن(DIOS) و فرآیند Romelt به مرحله‌ای پیش رفته‌اند که مرحله بعدی یک کارخانه نمایش یا تجاری است. در این فرآینده،ا محتوای گوگرد و فسفر بالاتر از محصول چدن خام مذاب کوره بلند پیش‌بینی شده است. اما از آنجا که روند مدرن حذف عمده گوگرد و فسفر از چدن خام با عملیات سرباره قبل از تسویه در کوره‌ی بازی اکسیژن است، پیاده‌سازی این تکنولوژی‌های جدید می‌بایستی تاثیر اندکی بر تولیدکننده فروآلیاژ داشته باشند.
محققینی اظهار داشتند که ملاحظات اقتصادی و استراتژیک درمورد فولادسازی در دهه‌ی گذشته تغییر کرده و همچنان تغییر خواهد کرد. آنها نشان داده‌ند که فرآیند فولادسازی پیوسته IRSID یا کوره‌ی بهینه‌سازی انرژی ممکن است اساسا به‌دلیل هزینه‌های سرمایه‌ای پایین‌تر، جایگزین‌های عملی برای روش‌های سنتی کوره بازی اکسیژنی (BOF) و کوره‌ی قوس الکتریکی (EAF) باشند. نشانه‌های اندکی وجود دارند از این که این فرآیندهای جدید جایگزین BOF و EAF در آینده قابل پیش‌بینی خواهند شد؛ اما حتی اگر چنین شود تاثیر بر تولیدکننده‌ی فروآلیاژ کم خواهد بود.
تکنیک‌های جدید ریخته‌گری پیوسته تاثیر چشمگیرتری بر تامین‌کننده فروآلیاژ خواهد داشت .ماشین‌های ریخته‌گری پیوسته اسلب نازک نسبت به ماشین‌های ریخته‌گری معمولی حساسیت بیشتری به ترکیب شیمیایی دارند. ترکیب شیمیایی فولاد باید در پهنه باریکی کنترل شود تا از قابلیت ریخته‌گری و کیفیت محصول اطمینان حاصل شود و فرو آلیاژهای وارد شده در طی تصفیه‌ی ثانویه باید از نظر کیفیت همگانی و ناخالصی با الزامات دقیق و کیفیتی مطابقت داشته باشند. از طرف دیگر، از میکرو جدایش در طی انجماد در فرآیند تسمه‌ریزی (strip-casting) ممانعت می‌شود و در نتیجه، الزامات سختگیرانه ترکیب شیمیایی فولاد تا حدودی کاهش می‌یابد.
روند مدرن در تولید فولاد با کیفیت، حذف سیلیسیم فسفر و گوگرد در چدن خام مذاب قبل از تصفیه فولاد و افزودن عناصر آلیاژی در اواخر مسیر فرآوری ثانویه است. این رویه پیامدهای مهمی برای تولید کننده فروآلیاژ دارد. با وجود روند به سمت تولید فولاد تمیز، بیشترین توجه معطوف به فرو آلیاژهای گرید بالاتر با آلودگی کمتر گوگرد، فسفر، نیتروژن ،اکسیژن و هیدروژن است. توزیع اندازه‌ی یکنواخت نیز مهم است. در فولادسازی مدرن، آلیاژی کردن به گونه‌ای انجام می‌شود که عناصر آلیاژی فعال در اثر اکسیداسیون مجدد یا واکنش با گوگرد یا نیتروژن از بین نروند.
در مرکز توجه توسعه گریدهای جدید فولاد، کنترل دقیق خواص مکانیکی در پهنه‌های باریک قرار دارد. این هدف معمولا با تنظیم دقیق افزودن مواد آلیاژی حاصل می‌شود از آنجا که این افزودن‌ها معمولا در اواخر زنجیره‌ی تصفیه ثانویه رخدادها انجام می‌شود، به فروآلیاژهای با خلوص بالا به همگن نیاز است. برای محصولات نوردی تخت، یکنواختی در کل تناژهای بزرگ، حتی برای عناصر جزئی، چالش فزاینده‌ای را مطرح می‌کند. آلیاژی کردن با افزودنی‌های کوچک تقسیم شده، در حدود چند گرم بر تن فولاد به‌عنوان یک نیاز شناخته شده است و افزودن کوچک تنها با استفاده از تکنیک‌ها تغذیه‌ی سیم کاملا امکان‌پذیر است.
تهیه‌ی آلیاژهای به‌طور خاص متناسب با روش‌های ویژه هر کارخانه، مستلزم همکاری نزدیک بین تولیدکنندگان فروآلیاژ و کارخانه‌های فولاد مشتری آنهاست. به بیان یکی از محققین در فضای کسب‌وکار امروز، مشتریان انتظارات بیشتری از تامین‌کنندگان خود نسبت به گذشته دارند. وی پیشنهاد می‌کند که رویکرد چهار رده ای به سمت راه حلی کلی، تعامل موثر را ارتقا خواهد داد؛ عملکرد فیزیکی محصول؛ تحویل سریع و کارآمد محصول؛ پشتیبانی موثر مشتری و در آخر، داشتن ماموریت شرکتی در اولویت قرار دادن نیاز مشتری. الزامات فرو آلیاژی تولیدکننده فولاد خاص کارخانه، فرآیند و محصولات فولادی است و اینکه تامین‌کننده فروآلیاژ درک عمیق و اساسی از الزامات فرآیند و محصول فولادسازان داشته باشد و در همکاری نزدیک با آنها برای راه‌حل‌های خاص کار کند از بالاترین اهمیت برخوردار است.
